℃ / ℃
YOLUN SONU
Ya aşkla yanarak gelir yarda ölüm
Ya da ömrün sonunda gelir ferde ölüm
Belki
Bir gün yalnızlığımda geliverir gülüm
Son bir nefes çekemeden kokundan içime
Gözyaşlarım düşse de gözümden
Adın düşmeyecek ey sevgili dilimden!
Ateşi sönmeyecek aşkının ölsem bile özümden
Belki de
Yolun herhangi bir yerinde
Sonsuzluğa ulaşıp dirilerek
Ölümsüzlüğün sırrını yaşamaktır
Ömür denilen hediye
Ölümü beklerken bir süre oyalanmaktır
Belki
Mevsimlerden bir sonbahar da
Sararmış bir yaprakla beraber düşerim
Toprağın soğuk yüreğine
Ve sinemde kopan fırtınalar
Üşütür can kuşumu
Uçuverir haber vermeden
Haberimi götürür öteler ötesine
Belki
Yolun sonunu göremeden
Süre doldu der bir münadi
Ölüm meleği alır götürüverir sonsuzluğa
Kanatlarının arasında
Kaf dağının ardına
Belki de
Yolun sonuna ulaşırım
Sarıverir ölümsüzlük ruhumu
Kader bu bilinmez ki ne yazdığı
Belki bu son satırlarım
Satırlarda son sözlerimdir
Son kalp atışlarım
Son yürek yakışlarımdır
Kim bilir!
23-11-2012
Şair, Burhan AKSU
