Ben seni görmeden sevdim Efendim!

 

 

Veysel Karâni çöllerde, bense Bursa’da

Sevgine susayıp hasretinle yandıkça içim

Gülümsedin bulutlardan baktın susuz Vahama

Yağmur olup yağdın serinlettin Efendim

Ben seni görmeden sevdim Efendim!

 

Gece rüyalarıma gelip mutluluk verdin

Evladım diyerek sarıldın sevgi ve şefkatinle

Öptüm ellerini ağladım sonsuz hasretinle

Nurum oldun gönlümü aydınlattın Efendim

Ben seni görmeden sevdim efendim!

 

Ne kadar çok sevsem de ben, seni sonsuz seven var

“En çok seni seveniz, seni en çok seveniz” demiş sana Yar

Biz de çok severiz seni kendi idrakimiz kadar

Gözlerim dolsa da, özleminle yansa da bedenim

Ben seni görmeden sevdim Efendim!

 

Gözlerim ufuklarda arasa da hep seni

Gönüllere mesafe konmaz ki Efendim!

Kitap, Sancak, Taht, Nur ve Kılıç verilen

Kâinatın Resulü sensin Efendim

Ben seni görmeden sevdim Efendim!

 

 

           08-02-2008

 

Şair, Burhan AKSU