YIKTIDA GİTTİ

Emanet eyledim gönül daşımı,

Boynu bükük koydu eğdi başımı,

Karasevda denen temel taşımı,

Zalim bir hamlede yıktıda gitti.


Ümit verdi yüreğime oturdu,

İçime düşürdü, onlarca  kurdu,

Harebe eyledi bahtiyar yurdu,

Gönlüme restini çektide gitti.


Yüreğimi alevlere böledi,

Kalbur aldı küllerimi eledi,

Kıymet bilmez çingenenin veledi,

Nifak tohumunu ektide gitti.


Kulak verdim yüreğinin sesine,

Ömrümü tükettim pisi pisine,

Pekte hevesliymiş dünya süsüne,

Gözümden yaşları döktüde gitti.


Ömrümde görmedim böyle kahini,

Üzerime döktü pekmez tahini,

Çağırdı Kartal'ı, Doğan Şahini,

Saldı ciğerimi söktüde gitti.


Dünyalar güzeli, boyundan kısa,

Gönlümü kaptırdım böyle nakısa,

Bedenime sardı gam, keder, tasa,

Hüzün maskesini taktıda gitti.


Bilmez İsmet Murat kime güvene,

Aşkından eyledi deli divane,

Sürükledi beni bir serüvene,

Bi çare halime baktıda gitti.