Adını bilmediğim şudur diyemediğim
Daima ruhumda bir acı
Belki bir esintiydi alıp götüren
Tatlı bir yalan gibi okşayarak.

En parlak ışıktı karanlığımda
Neden kayboldu benim yıldızım
Düştümü penceremden
Ayrıldımı yerinden.

Bir sokak var burada bacakları kısa
Kimsesiz yaşamdan uzak
Birçok kapı var hiçbir yere açılmayan
Üstlerinde burdayım yazan.

Onlardan önce, onlardan sonra
Geriye dönecek tüm ayrılanlar
Alıp götürecek beni, alıp götürecekler
Birlikte yol alacağız
Yanlızlığın sığmadığı odamdan.

Evvelki gün kolaydı
Dün zordu
Bu gün çekilmez oldu
Yarını düşünürken
İnancıma gücüme ne oldu
Kaybettiğim her gün sicim gibi dolanarak
Düşkün ve kederli.

Çaresiz değilim ben
Yitirmedim varlığımı
Aşılayacağım kendi boyutumu
Yıldızıma, belki suya, belki toprağa,
Yeniden yaşayacak saksıda umutlarım
Bir ses istiyorum bir ses
Uyuyormu yeryüzü...


Mustafa Yaman
22 aralık 2020