YANDI DELİ YÜREK
Gönül sızım yanar dağ kadar büyük,
Humam yükseldikçe el oldu gitti
Yaşadığım hayat omuzumda yük
Akan göz yaşlarım sel oldu gitti

Bir ışık bir umut sezince bile
Üfledi söndürdü çektirdi çile,
Karşılksız sevdim yandım derdile
Yandı deli yürek kül oldu gitti

Dilim ile kalbim hep ayrı düştü,
Ne öldü kurtuldu nede vazgeçti,
Yar zehir sundukça bal dedi içti
Attığı taşları gül oldu gitti
 
Kuvvetim yetmedi çekip gitmeye 
Gönlümden sevdasın silip  artmaya 
Terazi yeter mi aşkı tartmaya 
Kimliğin kaybetmiş el oldu gitti
 
Gönül dilim söyler dinlemez sözü
Doğru olmalıdır insanın özü
Rabbim akıbette göstersin düzü,
Sonunda gönlümüz yol oldu gitti.