gördün mü sende umudun bekçisini
bir ayağı burda, diğeri ordaydı
tüketmişti inancını, sevgisini
düşündü; insanlar doğduğu gibi olsaydı
iyilik ve kötülüğe ne gerek vardı.

kasıp kavuruyordu kara kasırga
sinmişti çokları
bekliyordu fırtınanın geçmesini
sefaletler içinden keşmekeş doğuyordu 
hazin bir sona doğru süregelen 
saltanatı dar ağacına
tahtlar viraneye dönüyordu.

yazık çok yazık kin nefret taşıyan
ruhun bedenin bekçisi sananlara
serüvenlerin yaşandığı bu çağda
gelgitler içinde yaşayanlara.

hey siz umudu avuçarından düşürenler
haydi biraz gayret 
vesvese bataklığından uzaklaşın
çelişkili zamanlarda
her düşünce bir güçtür 
siz ona nasıl yön verirseniz
size öylece geri dönecektir.



mustafa yaman
28 kasım 2022