SON PİŞMANLIK                                       

Aklıma geldi mezarlıktan, geçerken, bir Fatiha, Yasin okumak,

Geçmişlerimin ruhuna, bağışlamak, onları yâd etmek istemiştim

Ama yapamadım, okuyamadım bir türlü sustum

Sessizce gözümden boşanan yaşlara, bakarak


Çünkü bilmiyordum, Fatiha’yı, Yasin’i, bir türlü fırsatım olmamıştı

Ezberlemek için çaba sarf ettim, lakin ezberleyemedim zihnim zayıflamıştı

Keşke gençliğimde ezberleseydim diye, dönüp baktım; maziye çaresizce

Ağladım halime, gençliğim harap olmuş oyun eğlence peşimi bırakmamıştı


Hey hat ben ne yaptım diye haykırmak istedim pişmanlık içinde

Haykıramadım sanki dilim tutuluyor kelimeler çıkmıyordu boğazımdan

Cümleler yetersiz, kelimeler kifayetsiz kalıyor dökülmüyordu dudaklarımdan,

Bedenim ihtiyarlamış, içimi bir hicran kaplamıştı bakakaldım sessizce


Ben yapamadım, okuyamadım, evladıma baktım o okusun dedim bari

Umursamadı dinlemedi bile, kalkıp uzaklaştı yanımdan hızlı adımlarla

Seslendim geriye döndü yüzüme baktı haykırdı bir bir kelimeleri

Senin yapmadığını ben niye yapayım dedi üzerime yürüdü hışımla


Bir kez daha yıkılmıştım, anlamıştım, yaptığım hatayı ama nafile

Ne geriye dönüş için bir imkânım, nede halimi arz edecek bir yakınım vardı

Yüreğim burkuldu, ümitsizce kaldırdım ellerimi sema ya dua edeyim diye

Artık iş işten geçmişti çok geç fark ettim anladım, ama ne çare hatamı


Çok pişmandım yaptıklarıma karşı baka kaldı gözlerim gizlice yaş akıtarak

Gençliğime dönüş için bir imkânım olsaydı ezberleye bilseydim Yasin’i, Fatiha ‘ları

Son pişmanlık tı yaptığım hiçbir faydası olmadığını anladım ağlayarak

Sefaletten kurtaramadım kendimi boşa harcadım kaybettim, tükettim ömür sermayemi.