Ne boşlukta köksüz dal, nede tohumsuz çiçek

Toprağa sıkı sıkı kökün salan çınarız

Rahmet veren yağmurla boy boy serpilmek gerçek

İçtikçe her damlada Hu çekerek kanarız

 

Çamurdandır mayamız ilk atamızdır Âdem

Kutlu doğumla geldi Resulüm bastı kadem

Tanış oldu sonunda toprağa düşen fidem

Zerreye can vereni Hak diyerek anarız

 

Makamlar türlü türlü paralı işler olur

Oğullar kızlar ile hayaller düşler olur

Bazen gülersin ama gözünde yaşlar olur

Çalışır çabalar da boş dünyaya yanarız

 

Savuştururuz sözü böyledir diye düzen

İpekli kumaş varken almayız basma pazen

Tatlı gelir günahlar tövbe diyemez bazen

Doymak bilmeyen obur nefsimizi sınarız

 

Arifce iman eder vuslatına ulaşır

Besmeleyle her işe Hak kelamı bulaşır

Bağrı yanık aşığın yalın ayak dolaşır

Her doğan günde Hakka, Hamdi sena sunarız



Arif BARAN (ARİFCE)