Sensizlik

Bir gece vakti açtım buğulu penceremi

Saat yine seni gösteriyordu, şaşmaz. 

Şaşsa ben şaşarım. 

Baktım zifiri karanlığa

Süzülüp uçmak istedim o karanlığa doğru.

Lakin, kaybolmaktan korktum.

Kaybolmak

Kaybolmak

Kaybolmak

Halbuki sensizlikte kaybolmuş bir bahtsızdım

Daha ne kadar kaybolabilirdim ki

Peki karanlıkta kaybolmayı tercih etsem

Çırpsam yorgun umut kanatlarımı, 

Kurtulur muyum

Çıkabilirmiyim sensizlikten.

Kapattım dert ortağı penceremi,

Yaktım sigaramı, sigaramın dumanın da

Kaybolmaya devam ediyorum

En çaresiz ve yorgun halimle,

Sensizlikte...

                                                      B. KAYA