Ruhumla arada bir dertleşiriz
O bana sabır, der ben ona neden derim
Kalbimizi insan kırar, biz sineye çekeriz
Saklarız yaramı kanasada içerden
Yolumuzu insan, bozar biz tamir ederiz.


Her söz insan küçültmez
Sadece iz bırakır kendi çapında
Zaman ilaç gibidir; görünmez
Bekleriz döner diye; gün ola harman ola
Putlar bile olgunlaşır zamanla.

Her ağaç meyva vermez; gölgesi yeter
Kimi sulak toprakta, kimi çölde büyür
Elden ne gelir herkezde ayrı kader
Şekiler farklı, farklı bunada şükür.

Sedakat yemini etmişiz biz
Dik duracağız, ayımayacağız
Neler gördük neler aldanmayın siz
Ruhumla kenetlendik yıkılmayacağız...