Bekledim seni;

Bazen bir pencere önünde

Bazende bir kapı eşiğinde

Gözlerimi yatırıp baktım yollarına

Gönlümün sevmek zamanlarında

Kuşun kanat çırpmasıymış özgürlük

Geçte olsa anladım

Telafisi olmayan geçip giden yılların

Boşuna koşmuştum peşinden

Yanmıştım keşkelerime

Oysa hayat gönlünce olmuyor işte


Çaresiz kaldığında değil

Her zaman ihtiyacım var diyebilmek

Düşerek büyüdük hayat yokuşunda

Ellerim topraklı, kanarken dizlerim

Acıyan yanımı değil kalbimi sar

İnsan herşeyden vazgeçsede

Geçmeyen bir yarası var içinde

Seni düşünürken içim

Severken ömrüm tükenmiş


Oysa delice sevmiştim

Delice aşık olmuştum

Farkına varmadan;

Sen, beni bende deli etmiştin


Ortak etmedim dertlerime

Benim hüznüm hep tek kişilik

Kapanmayan iz oldun gözyaşlarımda

Zamana bıraktım herşeyi

Bir yanı incindimi insanın

Hep orasını çarpar istemeden

Sen benim en büyük pişmanlığımsın

Bitip tükenmeyen acılarımda

Ben hep yanarak soğudum

   M.Can   Çanakkale