Gülmelerim yetim, ağlamalarım kimsesiz 

Sevinçlerim; 

Hayat kıyıcığında, ürkek güvercin 

Sürükleniyorum, gözlerinin peşinden 

Bilinmeyene; 

Yüreğimde sızın, karanlığım mechul 

Avuntuları sonsuz sevgiler devşirdim 

Gözden geçiriyorum bu akşam 

Hayalini; 

Aklımda kalanıyla yetiniyorum 

Sensizlik öğretti bana susmayı 

Bazende kendi kendine konuşmayı 

Bir bilsen gönlümden geçeni 

Yol alır bilinmezlere 

Gecenin mehtabında 

Kalbimde seni demliyorum 


Geri dönermi bilmem 

Geçip giden günler 

Hükümsüzdür, kaybettim yıllarımı 

Yarınını bekler, kaldıysa ümidim 

Sevdim, seviyorum diyebileceğim 

Bir yüreğe denk gelemedim 

Her daim güzelmiş beklenen 

Gönlüm baharlardan dem vururda 

Nedense; 

Ben hep kara kışlardayım 


Saçlarını rüzgarlarda salınır 

Baştan aşağı dökülür omuzlara 

Dalardın, gözlerin yarı aralık 

Kaybolurdun; 

Tatlı bir sarhoşluğun ekseninde 

Daldığın rüyalardan çıkta gel 

Banada yer ver kurduğun hayallerinde 

Sevmek, yürekte bir ürperti 

Başladığımız sevdaları ekledik 

Yitirdiğimiz ömre katarak 

M.Can  ÇANAKKALE