bütün yenilgilerimi yanılgılarımdan anladım
dönüşü olmayan sona doğru
payıma düşen evet payıma düşenleri yitirdim 
birçok soru sordum kendime
müjdeli bir haber gibi
ne arar ne beklerimki
yok artık başka pencere
ben buyum diyemedim
kapandı dudaklarımın kilidi
kanıksadım belkide

içimde kimseler yok 
çıkmazlarımdan düşen ben
çiçekleri düşünen yok
ömrün yanlızlığında solan
yitirdim düşlerimi varlığımın çağıltısında
bazen bağlantım kopuyor hayatla
kağıttan abideler yükseliyor durmadan
durmadan haksızlık doğuruyor dünya





05 ekim 2020