Mutsuz bir tabut geçiyor gözlerimden
Eylemsiz bakışlar arasından
En içten umutlarımız o soylu gidişte
Onun gibi özgür bir unutuşa
Evet tüm amansız acılarım benim
Asılıp kalıyor o soylu seste
Bazen hiçbirşey anlamıyorum
Oysa apaçıkken anlamları
Anlamakta güçlük çekiyorum

O denli büyük ki anlamadıklarım
Artık avutmuyor beni eskiden
 başımı döndüren ne varsa
Hepsi yitirdi manasını, hepsi avuntu
Ellerim dolaşıp duruyor boş yere

Şimdilerde bulduğum tek şey zamanın artıkları
Hatırlamak ne zor şey yıkıntıları
Biliyorum sözlerim kederle dolu olsada
Gülmeyi hatırlıyorum
Ama her defasında bağışladım
Bana kimse bağışlamadı

Öyledir gelişi güzel başlar tüm yaşamlar
Ve öyle biter gittimi dönmüyorlar