Ölmeden Önce Ölmek

Ahdimize vefa

Nefsimize cefa

Ruhumuza sefa gerek

Yar ile bir olmak

Vahdete ermek

Hiçliğin farkına varmak

Elesti kim hatırlıyor

Yeminlerinin kim farkında

İnsanların çoğu unuttu

Unuttuk ama unutulmadık

Görebilenler, duyabilenler hatırlar

Kapıldıkları hayat çarkında

Sevmeyi bilemedik

Vermeyi dilemedik

Birlikte ağlayıp

Birlikte gülemedik

İlk adımı hep başkalarından bekledik

Demek ki

Mutsuzluğumuzun başyapıtı

Beklenti!

Dünyadan beklenti

Hayattan beklenti

İnsanlardan beklenti

Ormanlardan geçerken çamları devirdik

İnsanların canlarını yaktık

Gönüller kırıldı

Nefsimizi bıraktık

Başkalarını yargılayıp kavgalar ederek

Her tarafa yettik

Yaşadığımız huzursuzluk ve mutsuzluğu

Hep kendimiz hak ettik

Yağmurun sesini özledik

Toprağın kokusunu

İftar vakti fırının önünden geçer gibi

Karın yağışını seyredeceğimize

Zemheri soğuklar olduk

Denizleri çöllere döktük

Kırılan kalpleri ektik

Ama yeşermedi sevgiler hiçbir bahar

Zümrüt, yakut, yeşim, elmas taşları

Kolay olmuyor

Uzun zaman geçmesi gerekiyor toprakta

Taşlar değer kazanmıyor

Sabırla ince, ince zamanla

Usta bir elde işlenmeden

Gerçekleşmiyor hiçbir şey

İlk önce düşlenmeden

Sevgi ekmişsen eğer

Aşkı beklemek güzeldir

Hayata anlam katar

Beklediğin ölümse

Her anını mutlu kılar hayatın

Ölmeden önce ölümü

Becerebilirsen eğer

Ölmeden önce ölmek

Ahde vefa etmektir

Ölmeden önce ölmek

Gönül bahçesine güller dikmektir

Ölmeden önce ölmek

Aşk ile yanmak

Yandıkça mum gibi eriyip

Sonsuzluğa dirilmektir

         23-03-2012

Şair, Burhan AKSU