ÖLDÜ HAYATA YÜREK

Bir sonbahar mevsimi

Hayatın ve ölümün gerçeği

Kışın habercisi dökülen sarı yapraklardan

Etkilenip bir ders çıkarmadın mı can?

Nadasa mı bıraktın yoksa gönlünü?

Gelecek baharlardaki sevgilere

Ondan mı tükenmiş yüreğindeki heyecan?

Hüzün sevgi denizinin dibinde mercan

Ay, kollarıyla karanlığı saran nurlu ışık

Yüreğime dokunuyor yalnızlığın eli

Kısılıyor çaresizliğin aciz sesi

Sessizlik sükûtumla barışık

Hasret sözlerinin feryadı acıtıyor kıyasıya

Hayallerime yuvarlanıyor resimler

Filim şeridi gibi peş, peşe

Beyazlar giyiniyor mavilerin üstüne

Sonsuzluğun kapısı bakımlı gökyüzü

Hasret yokluğa saklanan hüzün

Ben insan olarak dünyanın üstünde

Allah’ın yarattığı en kutsal yüküm

Kapılarda beklemekten zamanla

Yorgun düştü eşikler

Nice sevdaları büyüttü

Hasret ninnisiyle sallanan beşikler

Yansınlar diye sevda ateşlerinde

Tek başına bıraktı âşıkları hayat

Yaşatmak isterken yenildi zamana

Öldü hayatın sanal zevklerine

Yalnızlığın hüznünü yaşayan bu yürek

Ve hamd ile şükrederek her âna

Üstüne toprak attım birkaç kürek…

         02-12-2012

Şair, Burhan AKSU