Dost kalemler ile yazdığımız bir dize gül,i destan 

   

        "KALMAMIŞ 


Divane gönlümüz gamdan yoruldu

Muhabbet bağının gülü kalmamış

Bahar geçirdik sular duruldu

Çoşkun akıp giden seli kalmamış

Kalem'i nur


"Ayrılık ekmeğim gurbet yurdum da, 

Unutmadım bir gün kırk yıl durdum da,

Selamı vermese gönül kordum da, 

Ağzında bir tatlı dili kalmamış.

Harun'i


"Gönül kuşu diyar diyar uçuyor

Suna gibi kanat çırpıp açıyor

Kısmet benden yılın yılın kaçıyor

Gülüp eğlenecek halı kalmamış 

Şahini.


"Gurbet cehennemden bir parça kordur

Tarifi imkansız acısı zordur

Gönül dağlarının başları kardır

Alıp götürecek yeli kalmamış

Kalem'i nur


Gece gündüz ırgat olup çalıştım,

Kırk yıl kamçı yedim yedim alıştım, 

Baharı yazımı ayla  bölüştüm,

Takvimler kaybolmuş yılı kalmamış

Harun'i


"Şu gurbete giden gelmez dediler

Dost bağının gülü solmaz dediler

Hakkın aşıkları ölmez dediler

Muhabbetin başka yolu  kalmamış

Şahin'i


"Kalem'inur geçip giderim serden

Israfil canımı üflese surdan

Gönül geçmez candan vefalı yardan

Aşk yoksa kovanın balı kalmamış

Kalem'i nur


"Sinsi sinsi simsar gördüm çoklar,

O seyri gezenler ortada yoklar,

Ben bağırdımmıydı delinir gökler, 

Baktımda ben gibi deli kalmamış.

Harun'i


Git gide uzuyor gurbet yolları

Bağrımda esiyor hasret yelleri

Bizim vatan gibi kokmaz gülleri

Bülbülün konacak dalı kalmamış

Şahin'i


Gül dikende biter taktirin eli

Binbir esma söyler bülün dili

Kırılmış gönlümün kanadı kolu

Hazan olmuş bağı gülü kalmamış

Kaelem'i nur


Dağların başından karlar döküldü 

Kar suyundan dağlar taşlar söküldü 

Şu dilsiz Haruni düştü yıkıldı 

Yarimin tutacak eli kalmamış

Harun'i


Şahini efkardan düşüyor gama

Yürek parelendi tutmuyor yama

Baharı kış oldu dönüyor sama

Ömür bağı solmuş alı kalmamış

Sahin'i


Kalemi nur Hatice Şahin

Harun'i Harun yıldırım

Şahin'i Hatice Şahin