Her gelen
HER GELEN
Dost diye sarıldım aldandım gayrı
Değişti yaşamımın böylece seyri
Dostun yardımına kalmışken zayrı
Her gelen bir hüzün sardı gönlüme
Yetiyordu kendi gamım kendime
Eremedim ben şu alemin fendine
Dost zannettim gülenleri yüzüme
Her gelen bir hüzün vurdu gönlüme
Sormak lazım kalbi kıran o dile
Bildiğini söylüyor ya çaban nafile
Yüzünde riyakarlık kalbinde hile
Her gelen bir hüzün verdi gönlüme
Mis kokulu esiyor yağmur yelleri
Çok türlü açıyor bahar gülleri
Beni yaralayan o dostun dilleri
Her gelen bir hüzün yordu gönlüme
Hakkı zikrederken huzuru bulmak
İsterim gönülden dostlarla olmak
Nasıl hoş görülür kalpleri kırmak
Her gelen bir hüzün serdi gönlüme
Mehmet Dağal’ım kaderimin cilvesi
Tükendi gönlümde ki yaşam hevesi
Bulunmadı merhemi yoktur çaresi
Her gelen bir hüzün sürdü gönlüme
Mehmet Dağal / PAMUKKALE / DENİZLİ