Tüm varlığım var olma alışkanlığı
Saf yalın isteklerim heba
Rüzgarın süvarileri alıp götürmüştür
Yaşlanıp giden cocuklar orada
Fırtınanın  sonunda
Ağlayan rengiyle uçuk heykeller
Nasıl korkulur biçimlere dönüşenden
Tahta mızrakları tutusmuş.

Bir duyumsama var bunda
Bir sezgi var yücesinde
Bilinçli bir imgelerin oylumu
Bir geçiş, boşluğun seherine götürecek.
Bilgeler nerede.

Yaşam belki bir bahanedir
Sesin çığırtganlığıdır.
Belki bir agu dur
Bir urgandır
kendinde tekrarlayarak dolaşan
Belki bakışımdı; başımı koyduğum
Bir perdenin açılıp kapanmasıdı
Bilinmez değişimin kaygısıydı
Koruyun beni ey olgun çocuklar
Beni yalnızlığın boyutlarına bırakacak...

Mustafa Yaman
15 şubat 2021