Kalbin temiz gözlerin güzel baksın
Kötü düşünüpte yerme kimseyi
Tatlı konuş sözlerinden bal aksın
Küfür ipliğiyle örme kimseyi

İster erkek olsun isterse dişi
Herkesi kendiyle bir bilir kişi
Haddinden çok fazla ağır bir işi
Sırtına yükleyip yorma kimseyi

Bir konu hakkında değilsen ehil
Bilenin hükmünün önünde eğil
İnsan bu mekanik makine değil
Saat kurar gibi kurma kimseyi

İlaç olmuyorsun yara deşersin
Âcizsin güçsüzsün çünkü beşersin
Gün gelir tükenir sende düşersin
En hassas yerinden vurma kimseyi

Belli olmaz esen rüzgârın yönü
Nerelere varır bilinmez sonu
Uluorta anlatılmaz her konu
Gizli kalsın dile verme kimseyi

Haksız konularda israr edilmez
Benim deyip inadına gidilmez
Yüksek sesle hiçbir iş halledilmez
Bağırıp çağırıp germe kimseyi

Bir fanisin söyle adın ne senin
Kimlerdensin yerin yurdun ne senin
Böbürlenme etin budun ne senin
Sakın ola küçük görme kimseyi

İnsana eziyet en büyük züldür
Düşkünü, yetimi, mazlumu güldür
Unutma her canlı renkli bir güldür
Çamurun içine serme kimseyi

Mustafa diyor ki gerçeği görüp
Nereye gidersin kalpleri kırıp
Haksızken kendini haklı çıkarıp
Namlunun ucuna sürme kimseyi

Mustafa Kutlu Çayeli/Rize