Kimbilir hangi mevsimde göçüp gideceğim
Hangi gün tescillenecek adıma
Işık dalgalarıyla örtüşen yapraklar
Yada göklerinde dönüşen haleler içinden
Soğuk taşlara dönecek ellerim
Ağır, ağır, bir uyku örtecek gözlerimi.

Sonra dumanlar kaplar yeryüzünü
Ve tüm yatanlar uyanır, yürürler ağırca
Yavaş yavaş çekilir dumanlar
Kimseler görmez ölümü
Kaybolan gözlerim bir ışık ararken
Alıkonmuş hatıralardan benden habersiz.

Ama ağaçlar yine sallanır
Dallar yine çiçek açar
Arınırken varlıksızlığım
Ulaşmaz hiç bir yere acı feryatlarım

Sonunda başarırsın ölmeyi
Öğrenirsin beyaz gömleği giymeyi

Sende dönüp gideceksin acıyarak
Sonra adımların sıklaşacak
Güneş yine doğacak gökerin morluklarına
Sonra o malüm sözcük gelecek aklına
Hayat devam ediyor...



Mustafa Yaman
27 mayıs 2020