Göz bebeklerim aktı toprağa

 

Bir dua oldu uçtu ruhum

Göklere açılan avuçlarımdan

Göz bebeklerim aktı toprağa

Renklerin neşesi soldu sonsuzluğa

Dağlar önümde aşılmaz yükselen engel

Uçurumlar sonsuzluğa açılan makber

Hayatımın sonundaki bilmecenin

Denizler yangınlarımı söndürmüyor

Sönmüş ateşi çöllerin

Yalnızlık acısını dindirmiyor

Sırların anahtarı bir kelime dilimde

Kalbim üşümüş bir kuş

Sonsuzluğun kapısında titreyen

Altın bir kafes olmuş geçmişim

Zamanın enkazında ezilen düşlerime

Gümüş bir çerçeveden bakıyorum

Aynaya bakar gibi sevdiklerime

Anlatmaya yetmiyor elbet

Şiir adına yazdığım üç beş kifayetsiz kelime

Bir müsvedde gibi yaşanmış hayatımı

Beyaz sayfalara siyah kalemle

Dünyaya dik durma zamanı geçti

Bir ömür boyu yürüdüğüm yorgun bedenimle

Gökler kayboldu gözlerimin çukurlarında

Gözbebeklerim aktı toprağa

Ve renklerin neşesi soldu

Döndü kuru yaprağa

                 

                 21-03-2011

                  Şair, Burhan AKSU