GÖNÜL SULTANIM
Can içinde candan özge sultanım
Meylimi ben sana verdim bir kere
Çölde susuz gibi özlüyor canım
Apansız gönlüme girdin bir kere
Boğuldum gam ile dünya selinde
Abı hayat buldum aşkın dilinde
Uzak diyarlarda gurbet ilinde
Sol yandan ateşi verdin bir kere
Gönlümün sahibi ebet yarisin
Kuş konmaz çiçeği gibi narinsin
Şavkı can özüme vuran nurusun
Müptelanı yere serdin bir kere
Kalbinin üstüne başımı koysam
Hak diye çırpınan sesini duysam
Miski amber o gül kokuna doysam
Aklımı firara verdin bir kere
Özü güzel yüzü güzel cananım
Hasreti hicranla geçer her anım
Yusufu kenanım kaynıyor kanım
Muhabbet bağına sürdün bir kere
Ne kadar yazsamda vasfın yazamam
Gönlümden gayrıya resmin çizemem
Bende ben olmuşsun ayrı gezemem
Göğ sarmaşık gibi sardın bir kere
Zülfün kemend edip çektin darına
Uğruna ölenin gitmez zoruna
Bir göreyim desem yakar narına
Kalbime mührünü vurdun bir kere
2018
Emeğine yüreğine sağlık Hatice abla güzel bir şiir okudum tebrikler hayırlı akşamlar diliyorum hocam