Ey deli gönül
Ey Deli Gönül
Sararıpda soldu yeşil bağlarım
Gurbetin koynunda sessiz ağlarım
Daha ne istersin ey deli gönül
Sıla hasretini çektim yoruldum
Coşkun sulucaktım aktım duruldum
Düştüm bir sevdaya yandım kül oldum
Daha ne yoklarsın ey deli gönül
Kömür kara gözler yaş ile doldu
Erenlerde açan sümbüller soldu
Çok hayaller kurdum yerle bir oldu
Daha ne saklarsın ey deli gönül
Candan sevdiklerim bir bir göçtüler
Ecel şerbetini içip geçtiler
Yüreğimde derin yara açtılar
Daha ne eklersin ey deli gönül
Bu alemde herkes bir garip yolcu
Yaşamın sonunda buruk bir acı
Bulunmuyor ey dost ölüm ilacı
Daha ne beklersin ey deli gönül
Mehmet Dağal ömür bir gün bitecek
Köşklerde sarayda baykuş ötecek
Herkes ne ektiyse onu biçecek
Daha ne aklarsın ey deli gönül
Mehmet Dağal / Pamukkale / Denizli...