Sana bakar her baharın çiçeği;
Tüneğinde bir kuş uyur, Efrûze.
Çetin rüzgâr kaldırır ki leçeği;
Güzelliğin, saçlarında, Firûze...
Sana bakar her baharın çiçeği.

Ellerinle uzanalım yarına;
Âhir zaman, umutları, derelim.
Ve Efrûze... dayanamam nârına;
Mevlana’nın hikmetine erelim.
Ellerinle uzanalım yarına.

Letâfeti pinhan eder yüreğim;
Bu râyihâ... âhu gözler... aparır.
Dudakların en tutkulu ereğim;
Canım içre nice cânân koparır.
Letâfeti pinhan eder yüreğim.

İrem bağı kıyâmıdır önünde;
Ay ve Güneş gülüşüne râm olur.
Sensizliğe terk edilen o günde;
Hatıralar, yavaş yavaş kaybolur.
İrem bağı kıyâmıdır önünde.

Ne necidir bilmiyorum Efrûze;
Lale misin, ıtır mısın, gül müsün?
Sana dâir geçirdiğim her güze,
Rahmet ile perdelenen tül müsün?
Ne necidir bilmiyorum Efrûze.

Mert ÖZTAŞ