DÜŞÜNÜYORUM

   Son iki seneden beri akşam eve geldiğim zaman gece yarılarına kadar oturup derin derin düşünüyorum. Düşündükçe ızdırap içerisinde kıvranıyor, geride bırakmış olduğum kırk iki seneden beri işlemiş olduğum günahlarımın, yapmış olduğum hatalarımın, yaptığım zulümlerin hesabını nasıl vereceğimi, üzerimde biriken kul haklarından nasıl kurtulacağımı, ötelerde Cenabı Hakk’ın beni ne şekilde yargılayacağını düşünüyorum.

   Amel defterimin sağımdan mı yoksa solumdan mı verileceğini, ismimim cehennemliklerin mi yoksa cennetliklerin mi? Listesinde yer alacağını, sırattan geçerken ayağımın kayıp kaymayacağını düşünüyorum.

   Hele kul hakkı Allah c.c.’un affetmeyeceği o hakkı düşünüyorum. Ya üzerim de hakkı bulunan insanlar bana haklarını helal etmezlerse halim nice olur diye düşünüyorum. Bu düşünce sabahlara kadar vicdanımı sızlatıyor bana öyle derin ızdırap ve acı veriyor ki uykularım kaçıyor gecem zindana dönüyor ve sabahlara kadar için için ağlıyorum. Bunca günahın ve isyanın karşısında adeta boğuluyor gibi oluyorum. Şimdi bana soracaksınız bu ızdıraptan kurtulmanın bir çaresi yokmu diye. Evet, var tek çare var oda üzerimde hakları bulunan insanları tek tek bulup helalleşmek. Ama nasıl okadar insanı bulup helalleşmek kolay mı? Hadi bu dünyada hayatta sağ olanlarla helalleştim diyelim, ya Ahiret’ e intikal eden hak sahiplerinden nasıl helallik alacağım. Diye işte bunu düşünüyorum.

   Yinede ümitsiz bir şekilde beni tanıyan ve üzerimde kul hakkı bulunan ve hayatta var bütün insanlardan ve Ahiret’ e intikal eden hak sahibinin bütün mirasçılarından haklarını helal etmelerini helallik diliyor kendimde hakkımı helal ediyorum. Allaha emanet olun.

 İsmet MURAT