Dedim gayri yeterli, bırak kalem,kağıdı
Yine hüzünler çöktü,kızmadan duramadım
Hiç kimse anlamadı, söylediğim ağıdı
Bütün şu dertlerimi,yazmadan duramadım

Yüreğinde sevgisiz,insanlardan usandım
Baktım acılar yoğun,tesisatım kuşandım
Aldım kağıt,kalemim, satırlara boşaldım
Zalim kuşatmasını,sezmeden duramadım

Yakışmazdı elbette,sessiz kalıp ta susmak
Benim niyetim sevgi,değil asla kin kusmak
Dosta sevgi gerekli, yakışmaz bize küsmek
Şu dilimin bağını, çözmeden duramadım

Yanıyorken her taraf,zalimin zulmü varken
Bu Dünya garibana,sahipsize çok darken
Bekleyip seyredemem,diyemem daha erken
Yılanların başını,ezmeden duramadım

İyilik ve merhamet, insan yapan özellik
İnsan güneş olmalı, saçmalı hep güzellik
Acılar kol gezerken,kaçamam fellik,fellik
Sevgi olup kalplere,sızmadan duramadım

Ne yapmalı bilmem ki,yanan ateş kor oldu
Acılar yoğun geldi, göğüslemek zor oldu
Kimi dertlere ortak, kimi bakar, kör oldu
Yinede hep kendimi,üzmeden duramadım

Ne yapsam söz dinlemez,deli gönül çağladı
Kalbime söz geçmiyor,elim,kolum bağladı
Onca çekilen çile, geldi yürek dağladı
Mecnun olup çöllerde,gezmeden duramadım

Ayhan Kocabay
1.12.2017