Bana ait olmayan bir evin,

Avlusuna serdim kalbimin hüzün yüklerini.

Kederden buruş buruş yüzleri,

Gözleri çaresizlik renginde.

Solgundu benizleri,

Bir o kadarda güneşe hasret.

Ellerimle söke söke çıkartıp,

Maviliğine kavuşturdum

Gökyüzü görmeyen yerlerini.

Yorgundum

Bir o kadar da bitkin.

İğde ağacının gölgesine yasladım bedenimi.

İğde ağacının kokusunda

Çocukluğumu soludum.

Ölmek üzere olan ruhuma

Pansuman niyetine.

İçim geçmiş.

Çocukluğum gezindi

Ruhumun papatya kokan sokaklarında.

"Ahhh tebeşir yok diye seslendi biri",

{ Ben bulurum diye cevap verdi dilim}

Buldum bir kırık kiremit parçası

Çizdim sek seği.

Etrafımda gülen çocuk yüzler.

Başladık oynamaya.

Zıplamaktan guruldayan mide sesleri

Dahil oldu oyunumuzun içine.

Ahhh o elimize tutuşturulan salçalı ekmek,

Ne güzelde gelirdi

Açlıktan guruldayan midemize.

O sadece salçalı ekmek değildiki

Benim için huzur tadında yenen tek yemekti.

Dalmışım...

Rüzgar uğulduyor tüm sertliğiyle

Yine karardı gökyüzüm.

Mabed damlaları inerken gökyüzünden,

Huzura kavuşturduğum hüzünlerim

Rüzgârla dağıldı dört bir tarafa.

Toplayabilmek ne mümkün.

Sırılsıklam ıslanırken bedenim,

Entarimden dökülüyordu

Damla /damla gençliğim.

Gökyüzü gençliğime ağlıyordu.

Eve adım atarken,

Çatısından damlıyordu bütün duygularım

Çamura karışıyor du

Ayağımın altında eziliyordu.

Çığlık çığlığa hislerim /sevgim /inancım.

Bana ait olmayan bir evin avlusunda

Gün yüzüne çıkarttığım hüzünlerim bile

Terketti beni.

Bomboşum şimdi.

Bana ait olmayan bir evin odalarında

Yayıldı köklerim.

Burda kimsesizlikten çürüyeceğim..