Bir ömür ağlattın sen beni hayat

Çoçukken gülmeyi ben bulamadım

Yediğim ekmeğim kuru ve bayat

Üstüne sürecek yağ bulamadım


Diyaf diyar gezdim sevgi aradım

Yalan dünya senden hiç hoşlanmadım

Nerde güzel görsem hep ben aldandım

Açan çiçeklerde bal bulamadım


Dağları dolandım çöllerde yandım

Ellerim koynumda boynumu büktüm

Nice derelere köprü ben oldum 

Gönülden gönüle yol bulamadım


Gezsemde dünyayı ömür yetmedi

Hasret çiçeklerin ektim bitmedi

Bir ateşki yanar hala sönmedi

Yüreğe dökecek su bulamadım


Ne arayanım var nede soranım

Kaldım buralarda bir başımayım

Gurbeti içimde sensiz yaşadım

Hal hatır soracak dil bulamadım


Yok yazacaklarım kırdım kalemi

Kapattım sayfasın ben defterimi

Bir vefasız yardan çektıklerimi

Derdimi anlatacak söz bulamadım


Dertler sıra sıra duvarın örmüş

Ağlarım ben sessiz elalem duymuş

Haberin olmaz CAN dünyadan göçmüş

Beni anlayacak dost bulamadım

    M.CAN   Çanakkale