BOŞ DÜNYA

Daha dün gördüğümde ufak tefek çocuktu,

Bu gün gördüm şaşırdım, birden bire boy atmış.

Şirinlik, güzellikte eşi benzeri yoktu,

Lakin şimdi gelde gör, saçlarını boyatmış.

Sessiz sakin yaşardı,bir tek kelam söylerdi,

İster pir, ister mürşid güvenme kalemine,

Nasihatım unutma diyerek inilerdi,

Sen bu yalan dünyada yalınız kal emine.

Bir türlü anlamadım bir mana veremedim,

Gencecik bir fidanın hayali ne,düşü ne,

Emek, çaba sarf ettim, velakin giremedim,

Bir gün olsun garibin hayaline, düşüne.

Birden bire semirmiş, büluğ çağına ermiş,

Büyümüş adam olmuş sandıklarda oy atmış,

Her gittiği beldede yaşamak güzel dermiş,

Lakin herkesten önce musallaya o yatmış.

Hepimizin neşesi hanemizin gülüydü,

Ufacık tefecikken, mahalleye yar dı yar,

Bu gün dikkat eyledim, yaşayan bir ölüydü,

Terk edip gitti bizi yürekleri yardı yar.

İsmet Murat iniler yad edip düşündükçe,

Takdiri böyle imiş böyle yazmış, Yaradan.

Genç ihtiyara bakıp sırası gelmedikçe,

Vadesi yetmeseydi ölürmüydü,yara dan.