Card image cap
Bir i̇nziva güncesi

...
Yedi oktav hu çeken dervişin omuzlarından yıkıldı dünya
Birazdan cehenneme layık bir şiir asılacak!
 
Sığınağımın rengi mey'hoş, teni kırışık
Kalbi sarhoş
Nazlı bir dolunay ısmarladım kendime
Ne duyan vardı ne de ayılan 
 
Kanımın ücrasında ..
mesaisi dolmamış mevsimlik kar işçileri 
Elerinde kazma kürek
Küllenmiş bir dağın zirvesinde gölgemi deşiyorlar
Dudaklarımda uçuk bir korku
Yâr âsâsı kırıldı cümlelerimin
Ölüm günlüğüm bir mezarcının elinde kaldı
Ne gören vardı ne de tanıyan
 
Yüreğini kömür suyuyla yıkamış ..
Bir madenci yüzüyüm sevdanın
Pastellerine ırkçılık bulaştı ütopyamın
Beyaz tenli aşka inananlar uykuda
Sabah alacalasına simsiyah bir deli vuruyor yine ..
Yine diri bir hüzünle başlayacak gün
 
Tavan arasında tavan yapıyor buhranım
Ha düştü ha düşecek
Azar azar bölüşülüyor hissem
Atlasam yer yiyecek ..
"arşa çıksam akıbet "
Sen ebemkuşağına bulanmış renklerle 
Yıldız damlatırken toprağa
Ben yine bahara zikir çeken çiçeklerle uyanıyorum
 
Ah gönlümün güler yüzlü çocuğu! 
Hâlâ tenha ..
Hâlâ saydam değil midir gözlerin
Beni de alıversen yanına
Kahve rengi taşmış fin'canıma bir gülü versen
Seccademe ıslaklığını döktüm nefesimin
Dilime bir dua yapıştırdım
Merhametinle yeniden doğsam
...
 
Şu’batıma hep düşman kesildi hasretliğin
Ah yine baran düştü doğu’ma
Kimsesizliğime racon kesen sancıların 
Göbeğini kesiver sen gülüm
Güneşimi de salıversen omurgası kırılmış sabahlara
Ama gözlerine de haksızlık olmasın
...
boRan