Ben seni̇n neyi̇ndi̇m

Bazen düşünüyorum 
ikimizin arasındaki şeyin 
ne olduğunu bulamıyorum…
Bir adımız yoktu bizim. 
Her şeyden biraz “gibiydik”. 
Biraz dost mesela, 
biraz tanışık ama daha çok iki yabancı gibiydik. 
Sevgili gibi çoğu zaman 
ama aslında o da değildik… 
Sen bende hepsinden çok daha fazlasıydın oysa. 
Hepsini toplasan bendeki bir sen etmezdi. 
Ama seninle ikimizin toplamı koca bir hiçti.
Bizden bir şey olmasına izin vermedin. 
Nefeslerimiz birbirine değerken bile 
kocaman duvarlar vardı aramızda. 
Ve o duvarların arkasında 
senin için var olan dünyayı 
hiçbir zaman görmek istemedin.
Böyle durumlarda 
insana en çok dokunan 
ne biliyor musun ? 
Hayalini kurduğun biri var 
ve o kişi de senin hayatında. 
Ama her an çekip gideceğini biliyorsun. 
Onu her kucaklamanda, 
koklayarak her öptüğünde, 
gözlerine her baktığında, 
yaptığın her şeyi ezberleyerek yapıyorsun. 
Kokusunu, sıcaklığını, bakışını… 
Sanki bunların tekrarı olmayacak 
ve bu son defaymış gibi hissediyorsun. 
Ödün kopuyor kaybetmekten, 
çünkü çok seviyorsun!
En acı tarafı da bu işte… 
Korka korka sevdiğin birini 
hiçbir şey olmamış gibi kaybediyorsun.
Ben hayatım boyunca birçok şeyle savaştım. 
Çok vuruldum,çok yara aldım,çok kaybettim. 
Ama hiçbir şey senin kadar yaralamadı beni. 
Hiçbir acı senin kadar üzmedi, kırmadı, yormadı.
Düşmanın olsam o zaman hak verirdim.
SAHİ söylesene Ben senin neyindim ?