Rüyamsı bir şuleyi gizleyerek şu gönle
Hiç sormadım ne zoru olabilir ki benle
Cihan dedim ben ona kara gözleri kömür
Hayaliyle avuttu masal gibi bir ömür
 

Her safhanın başına yazılmış adı sertaç
Gönül yorgunluğuna mutlak yârdandı ilaç
Çiçeklerle bezerken kalemden düşen yaşı
Kağıtlara sırladım çatılmış olan kaşı
 

Karanlığın şafakla sözleştiği yerdeydim
Gelecekten ümitvar dünkü güne perdeydim
Geçip giderken yıllar bir de dönüp baktım ki
Kendi düşünde kayıp minicik bir zerreydim

tly