ANNEM

 

Hayatıma ilk düğüm atıldığı o gün

Canıma dokundu acıların

Kulaklarım çınladı

Yüreğinin sesinden

İşte o yüzden

Ben ağladım

ANNEM…

 

Gözbebeklerimdeki ilk resim

Şefkatle gülen yüzündü

Melek sanmıştım seni

Melekler okşarken başımı

Yanağıma dokunan dudakların

Ve nefesinin sıcak rüzgârı

İçimi ısıtmıştı

ANNEM…

 

Hala kulaklarımda

Kadife gibi yumuşak

Yüreğinin derinliğinden gelen

Yavrum diyen sesin

Sen kulağımda salam                                                                        

Hu diyen ninnisin hala

Başım sıkıştığı zaman sığındığım

Asude bir limansın

ANNEM…

 

Sevgiyi ve aşkı ilk senden öğrendim

Sözlerim güzel ve sevgi doluysa

Kolu kırık, ayağı topal değilse kelimelerin

Kırmıyor incitmiyorsa kalpleri

Sen tedavi edip düzeltmiştin

Sen dizmiştin onları lisanıma

Sen cümlelere koymaya kıyamadığımsın

ANNEM…

 

Uyutmasam da sabahlara kadar

Seni her gece uyandırsam da tatlı uykundan

Bıkmadan usanmadan sevdin

Dünyada yalnız sen

Karşılık beklemeden sevdin

Ve bana kol kanat gerdin

Bir ömür büyümedim senin için

Sen benim meleğimsin

ANNEM...!

 

         18-03-2012

Şair, Burhan AKSU