Anlatamadım derdimi, hep içimde uyuttum.
Susmasını ezberledim, gülmesini unuttum.


Keder yürüdü benimle kesilmedi hiç ardı.
İçimdeki her sıkıntı tüm benliğimi sardı.


Anlamsız duyduğum sesler, inliyor sanki rüzgâr.
Çiçeklerin hepsi solmuş, diken kalmış bergüzar.


Hayallerse hüzne döndü, bekliyorum çaresiz.
Kendime yabancı oldum, sürgündeyim süresiz.


Tükeniyor her umudum, daralıyor hep ruhum.                                                 
Allah’ım çıkar bir yolu, bilmem nasıl bulurum?
                                              Kenan DEMİREL