AĞLAMASIN ANALAR

 

Kim susturabilir ki

Sessiz feryatlarını yüreklerin

Tıkayın gücünüz yetiyorsa kulakları

Duymayın bu feryatları

Islanmadık vicdan kalmadı

Kutsal gözyaşlarınızdan

Cennet anaları

Yüreklerinizdeki yavrularınız

Kırmızı kundaklara sarılmış

Göklerin ordularına katıldılar

Onlara kutlu şehit adını

Zatına şahit kılan vermiş

 

Toprakta atan yürek sesinizi

Kirpiklerinize astığınız mateminizi

Duymayan, görmeyen vicdanlar utansın

Mahşere kalmış kavuşmaların

Semah zamanı şimdi

Ağlayın gökler, toprak rahmete kansın

Haykırmak istiyorum karanlık kalplere

Yeter artık üşümesin yürekler

Soğuk dağlarda, tepelerde

 

Eller kundakların namusunda

Gözler arpacık namlusunda

Karanlık korkulara söylenmesin ninniler

Kurşun yemesin karavanada

Ölümüne sevdalar

Son uykusu olmasın

Büyümeyen kalplerdeki çocukların

 

Ölümün adı acı

Yürekler acıların kabristanı

Ninni annelerin sessiz feryatları

Kurşun emzirmesin acılar

Acıtmasın tebessümler gözleri

Kanamasın dudaklar

Öperken o pak alnından gülleri

Kartal bakışlım kâbusları ol hainlerin

İnlerine saklansın

Korksun çakallar

Kalleşçe kurdukları tuzaklarında

Timsah gözyaşlarında boğulsunlar

 

 

Uç şehidim uç

Sana uçmak yakışır

Bir gün gelir sevdalar

Gözlerinizle buluşur

Kerbelâda su olur

Uludağların karı

Yüzlerinizden okunur

Şehadetin vakarı

 

Kalmaz kimsenin yanına kâr

Bu gözyaşı ve ahlar

Ey tagutun kulu zalim günahkâr

Yeter artık!

Yeter senelerdir tuz bastığımız yaramıza

Sinemizde yer kalmadı,

Makber kazmak için acılarımıza

Toprak kana doydu

Gözyaşları tükendi gecelerin

Utanır belki

Utanır vicdanı acır da ölümün

Kurşun şaşırır yolunu

İntihar eder terör

Acıları emzirmesin yürekler

Kanamasın yaralar

Yeter artık ağlatmayın

Ağlamasın analar!

 

        31-010-2012

Şair, Burhan AKSU