Geliyor bir feryadı figan 
Doğmayan sabi çocuktan 

Nasıl dayanır vicdan 
Kalp ruh parçalanıyor her an 

Nasıl anne hem de acımasız? 
Analar olur mu bu denli insafsız? 

Gelebilir miydin sen dünyaya annesiz? 
Bilemezsin kalmadın sen çaresiz? 

Ana geliyorum yokluk âleminden 
Ne olur! Fırsat ver can evinden 

Kıyamet mi kopar gelsem sinenden? 
Kestim ümidi şefkatsiz annemden 

Yattın masaya acımasız 
Kestirdin elimi ayağımı ey insafsız 

Çıkarttın sinen den parça parça 
Yedirdin kedi köpeklere vicdansız 

Çıkmadı sesim ağlayamadım 
Yoktu nefesim bağıramadım 

Döktü kalbim yaşları göz yerine 
Feryadı figan etti ruhum, derinden derine 

Bilemezsin sıcak sinende ne kadar rahattım 
Doğunca gülücükler dağıtacaktım 

“Ayaklarının altına aldıracaktım cenneti” 
“Sonsuza dek yaşatacaktım ebedi” 

Ne olurdu verseydin fırsat 
Vicdanın olmaz mıydı daha rahat 

Ilık ılık içseydim sütünü 
Bilseydim insanlık özünü 

Elim ayağım takılmıştı neden? 
Ağır gelip can mı yaktı bu beden 

Karanlıktan çıkarsaydın aydınlığa 
Gözlerimle mi bakacaktım dünyaya? 

Çok sevindim doğuyorum diye 
Katlanacaktım acılara kavuşmak için size 

Her halde dünya yolculuğu böyle 
Merhametsizlik değil mi? Anne sen söyle 

Parçalanıp el ayak, can yakılacak 
Anladım ben ölüp annem yaşayacak 

Acıdım, anam daha kaç çocuk aldıracak? 
İstemiyorum düşünmek acılarım artacak 

Yerim dar fakat çok rahattı 
Ayrılık vakti geldi çattı 

Âlemi dolduracak sevgim vardı 
Düşüncelerim hayal âleminde kaldı 

Ne idim, nasıl oldum hep hissettin 
Yiyip içiyor, yatıp kalkıyor daim beraberdin 

Nasıl sağ kalacaksın öldürünce beni? 
Yüce Allah görüp, bilmez mi her şeyi? 

Öldürdü annem, haberin var mı baba? 
Beraber mi verdiniz kararı yoksa? 

İnsan olan insan, parçalar mı yavrusunu? 
Yüce Halik sormaz mı Ahirette bunu? 

Sevinçliyim, sizden ayrıldım 
Ölümü doğmadan tattım 

Bencil dünyanızda kalsaydım 
Canavar ruhlu, siz gibi vahşi insandım

 

 

Bekir Özcan-Borborunbekir