Kapandı ruhumun, ebedi aşk penceresi 
Dar geliyor, dünya kadar geniş kafesi 
Can yüreğimin bitti, o sıcacık nefesi 
Geldi kalbe bozulacak hazan mevsimi 

Yine garip kaldı, gönül tahtım olan eş 
Battı ruhumdan, sanki o nurani güneş 
Yakıyor kalbimi ruhumu, kor gibi ateş 
Gönül mevsiminin kışımı söyle kardeş? 

Sevgiyi yaratan Allah’a, son sözüm 
Yaş akıtıyor yağmur gibi gözüm 
Kavuşmadan gülemez artık yüzüm 
Bozulmuş bostana döndü, aşk özüm 

Yaralandı vicdanım, oldu lime lime 
Doğmayınca ebediyet güneşi kalbime 
Kavuşmadan sonsuzluk sevgilime 
Kurumuş gazeller bile üzülür halime 

Sevgi bahçesinin çiçeği gönlüm 
Yetiştirir artık güller sayısınca ölüm 
Defnetmekle geçer gayrı her günüm 
Bozulmuş bağaya döndü, gündüzüm


Bekir Özcan-Borborunbekir