USTA
Gönüller yaralı bedenler hasta
Ruhlarda insanlık ölüyor usta
Satırlar isyanda heceler yasta
Şiirler anlamsız kalıyor usta
 
Açtık gönlümüzü kadir bilmeze
Hoyrat ağızlarda ettiler meze
Suna bulamadık deryada yüze
Ömür güllerimiz soluyor usta
 
Rızasız bahçeye dalanı gördüm
Gül dibinde yatan yılanı gördüm
Yemin ihtiraslı yalanı gördüm
Yüzüne vurmadık gülüyor usta
 
Söz verip sözünden cayanlar vardı
Can dedikçe cana kıyanlar vardı
Birde bu feryadı duyanlar vardı
Şu gök kubbe şahit biliyor usta
 
Aşk istedi verdik düşürdü derde
Yüzüne tükürüp dönecek yerde
Oturup destanlar yazdık ya birde
Bize müstahak mı oluyor usta
 
Vefasız yar dedim kırılıp küstü
Gönül kapısına bir kilit astı
Sırra kadem bastı selamı kesti
İmansız ömrümü yoluyor usta
 
Kalemden kağıda hicran akıyor
Kırılmış nameler dargın bakıyor
Sözler kifayetsiz cümle sıkıyor
Defterler acıyla doluyor usta
 
Kime sorsam diyor yok aşkta sefa
Arama maşukta bulunmaz vefa
Anladım sonunda hep cevri cefa
Şahini çaresiz kılıyor usta
Hatice Şahin