UMUDA   YOLCULUKYine  bir  alt   yazı,   yine  bot  batmış

İçinde  kimbilir    kaç  göçmen  varmış

Bir  ana  mahzun ve   çaresiz  kalmış

Kimsenin  umurunda   olmadı  dostlar.


Kim  sebep  olduda  yurdundan  kaçtı

Evinden, barkından  herşeyden  geçti

Yaşamak  var  iken    ölümü   seçti

Hiç  kimse   suçunu  bilmedi  dostlar.


Umuda  yolculuk  hüsrana  dönmüş

Bir  çocuk  cesedi  kıyıya   vurmuş

Çaresiz  ananın  gül  benzi  solmuş

Kimse  niye  diye  sormadı   dostlar.


Umuda  yolculuk   yarıda  kaldı

Bu  yollar  sayısız  masum  can  aldı

Geriye  feryatlar,  figanlar  kaldı

Mazlumlarin  âhı   tüm  Arş'ı   sardı

Bebekler    cennette    huzura   vardı

Dünyayı   belalar,  musibet  sardı

Kimse   neden,  niçin  sormadı  dostlar.


Oysaki  yaşamak  ona da   haktı

Yaratan   o  kadar  nimet  yarattı

Kim  sebep olduda yurdundan  kaçtı

İnsanlık suçunu  bilmedi  dostlar.


Hani    hem  katınız  yatınız  vardı

Yazlıklar, villanız   köşkünüz   vardı

Bu  koca  yeryüzü  sizlere  dardı

Şimdi  bak  evlerde  kaldınız  dostlar.


ŞAHİN'İM im  insanlık  çok ayıp  etti

Bu  çile,  gözyaşı  bu  kadar  yetti

Mazlumun  âhı   bak,  arş'ı   titretti

İlâhî  adelet    tecelli  etti

Şimdi  kendinizden  utanın  dostlar.

RÜSTEM   ŞAHIN   03 ARA   2020.