Card image cap
Sevdamın rengi mavi olmalıydı oysa

Sevdamın Rengi Mavi Olmalıydı Oysa






Çocukluğumda dinlediğim tüm masallar sana çıkıyor
Mavili düşleri oluyorsun hayallerimin
Bazen bir fırtına kopsa da içimde
Dağılsam da paramparça
Yine de her hücrem sen oluyor
Damla damla sana çoğalıyorum ben...




Sevdamın rengi mavi olmalıydı oysa
Kızıla boyanmamalıydı Aşk!
Akmamalıydı gözlerimden kızıl gözyaşları
Suskunluğumun en olmaz anlarında bile
Sen olmalıydın...
Seni solumalıydım ben nefes nefes
Tüm mavileri içime çekercesine...




Seni her düşündüğümde,
Kâh Kanadı kırık bir güvercin olup çıkıyorum,
Yalpalayarak yol almaya çalışan..
Kâh bir kırlangıç oluyorum
Peşin sıra gittiğin yere göç etmeye çalışan..
Biliyorum ki hiç bir zaman bir martı olamayacağım
Maviliklerinde konaklayan...




Oysa ben martılarla bölüştüğüm
O küçücük simit kırıntılarında katıklıyordum mutluluğu
Onlar gibi mutlu
Onlar gibi hayat doluydum
Her bölüştüğüm kırıntı sen oluyor
Sen vuruyordun gözlerime maviliğince
Hayat onların tiz çığlıklarındaydı sanki
Bense hayatın içinde bir avare
Mutluluk savaşında atlı bir suvari gibi
Hep koşan, hep yarışan...




Nereye kadardı bu savaş
Ve ben hangi kulvarın yarışçısıydım?
Diz kapaklarım kanayıncaya dek
Eskittiğimce miydi yaşam?
Mutluluğumun hangi rengiydi
Bir türlü toplayıp da öğütemediğim hayat...




Aheste geçiyorken zaman
Gülüşlerimdir
Bir silahın namlusundan çıkan ve tek kurşunda vurulan..
Yarınlarımdır şaibeli rüzgarlarında savrulan..
Umutlarımdır maviliğinde hiç sabahlayamayan..
Oysa sevdamın rengi mavi olmalıydı
Hiç ama hiç! Kararmayan...


Kardelen