SENSİZLİK
​

Vurgun yemiş bu şehrin güz düşmüş sokağında
Yüreğim yaprak yaprak dökülürken yoktun sen!
Umutlarım buz tutar ağustos sıcağında
Usumdaki duygular sökülürken yoktun sen!
​

Tüm hislerimi gömdüm sessizlik oldu azap
Hayallerim düşlerim her gün verdi ıstırap
Aşk şarabı içtikçe sızıp da kaldım harap
Boş kadehlere boynum bükülürken yoktun sen!
​

Her şafağın kızılı vurur gönül yarama
Çözülür uzuvlarım, kalp der artık arama
Gün batımı bulutta siluetin var ama
Gözlerim inzivaya çekilirken yoktun sen!

Kafkasi