Sen Kokuyorsun

Teninin kokusu sinmiş her yere
Perdede, halıda sen kokuyorsun
Balkonuma düşen ağaç yaprağı,
Çiçeği, dalı da sen kokuyorsun

Sepetten çıkarıp katladım demin
Kuşkusuz yüreğim hissinden emin
Senin o sevdiğin mor gömleğimin
Yakası, kolu da sen kokuyorsun

Ateşin közünde, külünde, harda
Resmini astığım karşı duvarda
Isıtan havada, üşüten karda
Yağmurda, doluda sen kokuyorsun

Kalbimin hayale inancı değil
Hasretle çekilen bir sancı değil
Hangi bağı görsem yabancı değil
Lalesi, gülü de sen kokuyorsun

Gözlerin hükümdar aynı zamanda
Sen varsın muhakkak siste, dumanda
En yanık türküde, sazda, kemanda
Mızrabın teli de sen kokuyorsun

Sen kokuyorsun bu gerçeğin özü
Sanki her nefeste teninin izi
Yedi dağı geçsem aşsam denizi
Rüzgarı, yeli de sen kokuyorsun

Vedat ÜNAL