NEYLEYİM

 

İnsanın insana, hayrı yok ise,  

Zemheri ayında, gülü neyleyim.

Canlar maruz kalmış, dumana ise,

Hayat zehir olmuş, balı neyleyim.

 

Siyaha bürünmüş bembeyaz karlar

Devasa binayı sarmıştı harlar

Körpe bedenlere dokundu korlar

Yardıma koşmayan eli neyleyim

 

Kartal kayasında ölüm kol gezer

Feryatlar figanlar bizleri üzer

Sorumlu ihmale mazeret düzer

Karlı dağdan esen yeli neyleyim

 

Bir yanı uçurum neden acaba

Buna iskan vermek aslen ucube

Böyle bir anlayış olmaz vecibe

Merhametten yoksun deli neyleyim

 

Yörük beyim derki ahla vah niye

Acı hüzün çöktü şehir ve köye

Hatayı kusuru yüklemen şeye

Boş yere konuşan dili neyleyim

 

 

İbrahim BEKLER (Yörük beyi)

ANKARA