Hoşsun yalan dünya amma,

Ne tadın var nede tuzun,

Yaşadık bu zamana kadar,

Çoğu gitti azı kaldı,


Gördüm niceleri hep yemeye,

Şık giyinmiş fos beylere,

Niceleri benim diyenlerin,

Ne sazı kaldı nede özü,


Ne insan delik pabuçlarla,

Ne adamları kattı yoldaşa,

Garip olan yine garipti,

Ne çulu vardı ne bezi,


İnsanları uyutup geçinen,

Doymazlar döner yine taşlar,

Zoru gören ağa babaların,

Ne tozu kaldı ne dumanı,


Cahil neder kendi bilmez,

Her sözde kendini haklar,

Kamili dostların özünde,

Nice sırlar saklar,


Bugün varız yarın yokuz,

Hakikatta candır özümüz,

Geçmişse zamanın baharı,

Ne yazı kalır nede kışı.