KİRPİKLER NOKTALADI

Nasıl bir sevdadır bu, çıkılmaz sokak gibi,
Azad etsen olmaz mı, sendeki köle beni.
Aşktan yana vicdanın, merhametin yok gibi,
Acımadın düşürdün,  perişan hale beni.

 

Gezdirdin sokakları, birer birer bu gece.
Sana dair dilimden, çıkmaz oldu bir hece.
Nasıl saydın bilemem bendeki aşkı hiçe.
Konuşmayı unuttum, çevirdin lal’a beni.

 

Bu bitimsiz sevdanın dilimde kaldı adı,
Yanağıma yaşları, kirpikler noktaladı.
Yastığım merhem oldu, yorganım sarmaladı.
Utanmadan düşürdün, yapraksız dala beni.

 

Merhametin istemem, zülümün ondan fazla,
Sadece ümit verdin, onu da binbir nazla,
Bu kadar yanan yürek, nasıl yetinsin azla ?
Bile bile düşürdün, dermansız kula beni.

 

Namlu idi gözlerin, yara alan bak benim.
Kuruttuğun güllerin, alı benim ak benim,
Artık isyan etmeye, gurur benim hak benim,
Kül olmuş Mecnun gibi, düşürdün çöle beni.

Berat Selçuk Ceyhan