KENDİMİZE SUSARAK 

 

Tarih köprüsünden geçtim

Akşam karanlığında ve yalnız

Sesler geliyordu uzaklardan

Tanıdık biliyorum 

Koştum durmadan

Tütün kokan ovalarda koşar gibi

Çocuklar vardı yüzü gülen

Hepsi şimdi şarkısız

 

Bekler kapımda asık suratlı gurbet

Senelerdir mazeret sunarak

Kayboldum uzun bir filmin senaryosunda

Ve hep kendime susarak

 

Fotoğraflar belirir hatıra duvarında

Kimi kıştan kimi yazdan

Zor soruların cevabı

Hayatın rengi saçlarımda

 

Topladım yılları asrın meydanında

Gördüm sızıları besleyen ne varsa 

Ağlamak mümkün 

Her yerde her yaşta

Yaşamak bu kadarsa 

 

 

26 Ekim 2019 / Yalvaç