- keman ağıtları -

(rubailer)

Ben bir toprak parçasıyım  sereserpe sürünürüm 

Minnet eylemem varlığa yoklukta tılsım görürüm 

İnler benim sol yanımda sabah akşam binbir sızı 

Yaban kökler ciğerime  bir hançer saplar ölürüm 

Şehriyâra değişemem akıp giden sellerimi 

Bakir eller titretmeli  bu nâdide tellerimi 

Gökte asılır zannetme sinemde kutup yıldızı 

Yağmur düşürmez bulutlar açmaz isem ellerimi 

Meçhule gider muhakkak takvimden kopan kağıtlar 

Dikenlere esir olmuş güle okunan ağıtlar 

Ey ozanlar artık çalın dertli dertli kırık sazı 

Asırlardır şu bedenim koca kâinatı sırtlar  

Peteklerden damla damla süzdüğünüz o Hakk benim

Ormanları ürkütmeden düşüveren yaprak benim 

Ben muştuyum kırık dökük, kalem kalem alınyazı 

Hayat benim ölüm benim  son durakta toprak benim 

Bir topraktır insanoğlu  kendine eder ahını 

Alınyazın neye yarar unutmuşsan Allah'ını 

Bırak yaksın Yusuf'ları binlerce Züleyha kızı 

Hariçte düşman arama gözler çekmiş silahını 

Yetim ağlar köşelerde erişmez niyaz dediler 

Duymadılar feryadı mı bu bir kırık saz dediler 

Mide doldu tıka basa çektirdiler inkırazı 

Tok değiliz bu vatanı soymadık biraz dediler

Geceleyin rıhtımlar da zaman ağlar tek başına 

Bir duaya düçar olmuş iman ağlar tek başına 

Mecnun'a verin Leylâ'yı  gülü kıskandırsın nazı 

Herkes göçer bu diyarda  keman ağlar tek başına  .

k.a.gazioğlu