Sen şerefli, mükemmel,

En akıllı varlıktın.

Nasıl oldu da bilmem

İnsan olmaktan çıktın.

Hırs bürüdü gözünü,

Unutup basireti,

Yitirdin fazileti.

Çıkarlar etrafında çok basit pervanesin,

İnsan mısın bilmem ki, acaba nesin?

İnsan gibi yaşamak,

Güzelden yana olmak,

Çok zor muydu bu kadar?

Zehir ettin hayatı

Güzelim tabiatta.

Ne bulursun bilmem ki,

Kör olası inatta.

Birazcık gözünü aç,

Binlerce mahlûkatta

Yalnızca bir tanesin,

İnsan mısın bilmem ki acaba nesin?

İyi olan ne varsa

Seni görüp kaçmakta,

Hasletler birer birer

Buharlaşıp uçmakta.

Ne tabiatta kaldı,

Ne de insanda denge.

Yetmedi mi yıkımın,

Hala mı biganesin?

İnsan mısın bilmem ki, acaba nesin?


Hüküm sürer karmaşa,

Kan, gözyaşı sel oldu,

Soluk veren ormanlar

Görmez misin çöl oldu?

Yandı, yandı yürekler

Savrulan bir kül oldu.

Arşa yükseldi feryat,

Yitirdin sağduyunu.

Bindiği dalı kesen

Eşsiz bir divanesin,

İnsan mısın bilmem ki, acaba nesin?

Artık yeter bu zulüm

Hakkı hukuku tanı!

Her yolun sonu ölüm

Görmüyor mu gözlerin

Mezarlarda yatanı?

Nedir bu çılgınlığın

Yedi başlı canavar!

Birkaç günlük dünyada

Gönül yıkacak ne var?

Kibir yüklü halinle,

Mağrur bir viranesin,

İnsan mısın bilmem ki, acaba nesin?