Hüsran

Yazar : Rukiye Gül Bakırhan Tarih: 17-01-2020 Görüntülenme: 310
Özet: Yalnız, kimsesiz ve çaresiz… Rüzgardan kırılmış, yaprakları dökülmüş bir ağaca bakarak dalıp gitmişti Canan. Sesli sesli, sanki ağaç onu anlıyormuş gibi bir hisle konuşuyordu. “Sen de benim gibi yalnız ve kanadı kırıksın. Bu hayat, sana ve bana hep acı yüzünü gösterdi. Senin dallarının kı- rıldığı gibi benim de tüm tutunduğum dallar kırıldı. Senin yapraklarının döküldüğü gibi benim de sevdiklerim bir bir dökülüp gittiler kara toprağa. Bu acımasız dünyada yapayalnız kaldım artık, hiç kimsem yok.” Ve acıyla ağlıyordu. Ömrünün baharında en büyük acıları çekiyordu. Canan sevgiye aç, mutluluğa hasretti. Bir huzur, ufacık bir tebessüm için neler feda etmezdi ki… Sevgiye, şefkate o kadar çok ihtiyacı vardı ki… Ona güzel bir sözle hitap edildiğinde, ona iyi davranıldığında, bir tebessümle bakıldığında, adeta bütün dünya ona verilmişçesine mutlu oluyordu Canan.

Açıklama

Sayfa 125

1. Baskı

Edebiyat/ öykü